تفاوت اختلال شخصیت اجتنابی و اختلال اضطراب اجتماعی 

تفاوت اختلال اضطراب اجتماعی و شخصیت اجتنابی چیست؟

بحث در مورد اینکه آیا شخصیت اجتنابی نوع شدیدتری از اضطراب اجتماعی است در میان کارشناسان بهداشت روان وجود دارد. این اختلالات اغلب با هم تشخیص داده می‌شوند و می‌توانند تا حدی نیز با هم تداخل داشته باشند.

در افرادی که دچار اختلال شخصیت اجتنابی هستند، این اختلالات شامل الگوهای اجتناب در بیشتر یا همه زمینه‌های زندگی آنها قابل مشاهده است. افرادی که دچار اضطراب اجتماعی هستند، ممکن است فقط در چند موقعیت خاص، شامل اجتناب شود و بر زندگی آنها تاثیر نگذارد.

شما برای اینکه بتوانید تفاوت بین این دو اختلال را تشخیص دهید باید علائم آن که تعیین کننده نوع اختلال است را به درستی تشخیص دهید. در ادامه به تفاوت آنها می‎پردازیم.

1- علائم افراد دارای اضطراب اجتماعی (SAD)

افرادی که دارای اضطراب‌های اجتماعی هستند علائمی دارند که تفاوت های آن با اختلالات شخصیت اجتنابی می تواند قابل تشخیص باشد. این علائم شامل:

• نگرانی از اینکه دیگران متوجه علائم اضطراب او شوند (مانند سرخ شدن، لرزش و غیره)
• ترس بیش از حد و غیرمنطقی از قضاوت، انتقاد یا طرد شدن توسط دیگران
• ارتباط چشمی ضعیف یا آهسته صحبت کردن
• اجتناب از موقعیت های اجتماعی که ممکن است منجر به طرد یا خجالت شود
• احساس بسیار ناراحت کننده، ناخوشایند، خودآگاه و پریشان در موقعیت‌های اجتماعی خاص (و در برخی موارد، تجربه حملات پانیک)
• اتخاذ شخصیت‌ها یا «رفتارهای ایمنی» برای جلوگیری از طرد شدن در موقعیت‌های اجتماعی (به عنوان مثال، تظاهر به بیرون‌رویی یا تلاش بیش از حد برای خنده‌دار بودن)
• نسبت به نشانه های طرد شدن بیش از حد حساس بودن و انتظار یا باور داشتن دیگران از آنها

2- علائم افراد دارای اختلال شخصیت اجتنابی (AVPD)

برخلاف افرادی که دچار اختلالات شخصیت اجتماعی هستند، علائم اختلالات شخصیت اجتنابی بیشتر و در برخی از موارد آسیب رسانی آن بیشتر است برخی از این علائم شامل:

• عزت نفس پایین
• نسبت به انتقاد حساس هستند
• منزوی شدن از نظر اجتماعی یا شناسایی به عنوان “تنها” و داشتن روابط نزدیک کمی با دیگر افراد
• ترس شدید از طرد شدن که باعث می‌شود از تعاملات اجتماعی اجتناب کنند.
• از دید دیگران خجالتی یا بی دست و پا دیده می‌شوند.
• چالش های زندگی را اغراق آمیز برداشت می‌کنند.
• پرهیز از روابط اجتماعی و عاشقانه
• اجتناب از تعاملات اجتماعی، فعالیت‌ها یا مشاغلی که آنها را ملزم به تعامل با دیگران می کند.
• احساس بی کفایتی، حقارت یا ناتوانی اجتماعی
• نیاز به نشانه‌های واضحی که دیگران آنها را دوست دارند و یا می‌پذیرند قبل از تعامل با آنها نیاز دارند
• کمتر مایل به ریسک کردن یا ترک مناطق امن خود هستند

همانطور که در بالا اشاره شد علائم این دو اختلال بسیار به هم نزدیک است و تشخیص آن نیاز به تخصص افراد درمانگر دارد. افراد درمانگر با توجه به برخی از عوامل موثر بر اختلال رفتاری که شامل:

1. ویژگی‌های شخصیتی مانند درونگرایی، روان رنجوری و ریسک گریزی
2. فرزندپروری ضعیف یا تجربه بی توجهی یا سوء استفاده از یک مراقب
3. انزوای اجتماعی با شانس کمتر برای تعامل با دیگران
4. به طور طبیعی خجالتی‌تر، محتاط‌تر یا بازدارنده بودن
5. تعاملات منفی گذشته با دیگران که بر عزت نفس تأثیر می‌گذارد
6. داشتن سابقه خانوادگی یا استعداد ژنتیکی اضطراب یا اختلالات شخصیتی

به دسته بندی این اختلالات می‌پردازند. اگر احساس می‌کنید یکی از موارد اشاره شده با شخصیت شما همخوانی دارد و از آن رنج می‌برید کافیست با مراجعه به افراد درمانگر و بررسی شرایط و حالات رفتاری شما به درمان این اختلالات بپردازید.

3- تفاوت عادات اجتماعی در اختلال شخصیت اجتنابی در مقابل اختلال اضطراب اجتماعی

عادات اجتماعی در اختلال شخصیت اجتنابی در مقابل فوبیای اجتماعی متفاوت است. افراد مبتلا به هر دو حالت معمولاً مایل به تعامل و ارتباط هستند؛ اما افراد مبتلا به شخصیت اجتنابی (AVPD) کمتر تلاش می‌کنند تا با دیگران تعامل و ارتباط برقرار کنند.

در حالی که افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی ممکن است فقط از انواع خاصی از موقعیت‌های اجتماعی اجتناب کنند، افراد مبتلا به AVPD به احتمال زیاد از قرار گرفتن در تمام موقعیت‌های اجتماعی اجتناب می کنند.

4- تفاوت عزت نفس در شخصیت اجتنابی در مقابل اضطراب اجتماعی

افراد مبتلا به اختلال شخصیت اجتنابی و اختلال اضطراب اجتماعی هر دو با عزت نفس پایین و ناامنی‌های شخصی دست و پنجه نرم می‌کنند؛ اما این موارد در افراد مبتلا به AVPD شدیدتر است.

افراد مبتلا به اختلال شخصیت اجتنابی بیشتر بر این باورند که از نظر اجتماعی کاملاً ناتوان، بی لیاقت هستند یا قادر به داشتن تعاملات عادی نیستند. در حالی که افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی ممکن است با همین ناامنی‌ها به میزان کمتری از افراد مبتلا به  AVPD دست و پنجه نرم می‌کنند.

چرا افراد دچار اختلال شخصیت اجتنابی (AVPD) میشوند؟

تجربه سوء استفاده، ضربه روحی، قلدری یا سایر رویدادهای منفی در دوران کودکی می‌تواند خطر اضطراب اجتماعی و شخصیت اجتنابی را افزایش دهد.

داشتن والدینی که به احساسات و مشکلات کودک خود اهمیتی نمی‌دهند، احساس طرد شدن توسط والدین، یا نداشتن محبت کافی در دوران کودکی در افرادی که شخصیت اجتنابی دارند، شایع‌تر است و این عوامل می‌تواند خطر ابتلا به اختلال شخصیت اجتنابی را افزایش دهد. 

چرا افراد دچار اختلال اضطراب اجتماعی (SAD) میشوند؟

هر دو اختلال شباهت‌های مشترکی دارند. عوامل ژنتیکی و محیطی می‌توانند در ایجاد هر یک از این اختلالات رفتاری نقش داشته باشند. به عنوان مثال: خجالتی بودن در دوران کودکی می‌تواند احتمال ایجاد اضطراب اجتماعی یا شخصیت اجتنابی را در فرد افزایش دهد. اگرچه خجالتی بودن لزوماً به این معنی نیست که فرد به طور قطعی به هر یک از این اختلالات رفتاری مبتلا خواهد شد.

همچنین داشتن والدین یا خواهر و برادری با اضطراب اجتماعی، احتمال ابتلای فرد به این بیماری را حدودا 2 تا 6 برابر بیشتر می‌کند

اضطراب اجتماعی و اختلال شخصیت اجتنابی: بیشتر با نام‌های اختلال شخصیت، اضطراب اجتماعی، اختلالات شخصیت اجتنابی، اختلال شخصیت خوشه C، SAD و AVPD شناخته می‌شود که در بسیاری از افرادی که درونگرا، روان رنجوری و ریسک گریزی هستند قابل تشخیص است. همچنین می‌توان با درمان شناختی رفتاری، درمان متمرکز بر تروما، درمان CBT انواع اختلالات را برطرف کرد.

 جمع بندی

اضطراب اجتماعی و شخصیت اجتنابی، شباهت‌هایی دارند و برخی از رویکردهای درمان ممکن است مشابه باشند. صرف نظر از شرایطی که دارید، درمان می‌تواند کمک کننده باشد. اگر با موقعیت‌های اجتماعی دست و پنجه نرم می‌کنید، مهم است که به دنبال کمک برای رفع این اختلالات باشید.

هنگامی که اضطراب اجتماعی یا شخصیت اجتنابی درمان نشود، عوارضی مانند افسردگی، انزوا، و سوء مصرف مواد ایجاد می‌شود. برخی از افراد ممکن است احساس تنهایی و پریشانی قابل توجهی را تجربه کنند. شما می‌توانید برای دریافت مشاوره توسط درمانگران حرفه‌ای از مشاوره تلفنی و یا مشاوره آنلاین روانشناسی کلینیک تراپیا استفاده کنید.